یه شعر یواشکی!

تنها که می شوم

گاه  موهایم را می بافم

و در آینه

به چشمانم خیره می شوم

گاه لباس هایم را بو می کشم

و عطر تنهاییم را

تا ژرفای ریه ام

فرو می کشم

لحظه های تنهاییم هم

مثل همیشه

خیلی ساده

پاورچین می گذرند

و باز هم

من می مانم و این من تنها...

 این شعرمو توی وبی که شعرامو میذارم نذاشتم بهتر دیدم اینجا بذارمش...